Stilzwijgend

Stilzwijgend kijk ik nu toe,
steeds stiller en killer
ik ben gewoon heel erg moe.
Moe van de verwijten die je
nog steeds tegen me zegt,
moe van alles wat je me in
de weg legt.

Echt pijn kan je mij niet
meer doen met je grote mond,
het muurtje om me heen is
nu helemaal rond.
Ikzelf zit daar diep in weg-
geborgen, het enige waar ik
hier nog voor leef is om onze
zoon te verzorgen.

Ondanks dat je weet dat het is
afgelopen blijf je maar bezig,
maar ik sluit me voor je af ik
ben zogenaamd afwezig.
Dit is een stukje zelfbescherming
naar mij toe, ik laat je niet meer
binnen in mijn hart door jou ben
ik zo moe.

Verdriet om toen is nu omgeslagen
in boosheid, en ook dit laat ik
niet aan je zien dit houd ik vast
en wil dit niet meer kwijt.
Tranen van toen zijn nu opgedroogd,
tranen om loze beloftes die ik van
je heb geloofd.

Stilzwijgen laat ik me niet meer
raken, door jou aan te horen en
jou dan alles aan mij te laten
afkraken. Ik weet nu dat er juist
mensen zijn die om mij durven te
geven, die me warmte en liefde
willen geven.

En of het nu een relatie is of
dat het vrienden zijn, deze
mensen raken mij hart en dit
vind ik fijn Altijd zullen we
wel op een bepaalde manier
een band houden maar wat er
ooit eens was is voorgoed weg
............het vertrouwen

Dit vertrouwen durf ik na lange
tijd weer aan iemand te geven
iets waaraan ik nooit meer had
gedacht in mijn leven.En wat de
toekomst me zal brengen zal
niemand mij kunnen vertellen,
maar vragen daarover blijven
in mijn hoofd opwellen.

Ik verlang nu ontzettend naar
het nieuwe jaar, want half
januari is mijn ander huisje
klaar. Dit zal voor mij en
ons kind een nieuwe start
zijn, eindelijk een vredig
huisje en een rustpunt voor
ons,..... heerlijk wat fijn.