Ons buitenplekje
Ons buitenplekje
het werd ons buitenhuis
met wolkendak
dat bewoog als de wind
zijn best deed
vloerbedekking
was het groene grasmatras
en bomen onze muren
waar wij liefde bedreven
de buren waren vogels
die het hoogste lied zongen
getuigen waren
van ons lieflijk beminnen
we woonden er bij regen
en zonneschijn
tot wij ons stenenhuis vonden
waar wij nu nog in wonen
Reacties op dit gedicht
| Raira (Ria): | Donderdag, juli 06, 2006 13:37 |
| op een wondermooie (natuurlijke) wijze de liefde beschreven prachtig liefs Ria |
|
| Jacobs Ivan: | Woensdag, juli 05, 2006 11:28 |
| mooi !! | |
| Innerchild: | Woensdag, juli 05, 2006 11:23 |
| Mooi, mooi ... Inner |
|
| Paul de Bruyn: | Woensdag, juli 05, 2006 10:26 |
| Laurens; je laatste werken; fabelachtig; ze maken stil. Heerlijk om poëzie te lezen van jouw hand.. liefs, |
|
| HIJ&ZIJ: | Woensdag, juli 05, 2006 10:11 |
| prachtig dit, | |
| sunset: | Woensdag, juli 05, 2006 09:58 |
| PS: Rien moet beter leren lezen ;=). | |
| sunset: | Woensdag, juli 05, 2006 09:57 |
| Schitterend hoe jij je nog steeds brandende liefde verwoordt en hier met ons deelt. Een leesgenot. Liefs en heel fijne liefdesdag, sunset |
|
| Rien de Heer: | Woensdag, juli 05, 2006 09:45 |
| Je bedreef de liefde in bomen???? Zou ik toch gekozen hebben voor dat grasmatras...maar ja..wie ben ik ? Groetjes, Rien. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||