Nachten
Nachten rijgen zich aaneen
worden uren, minuten in voorbij gaan
seconden tellen zich heen, één voor één
de slaap is ten einde gegaan
Nachten waarin dromen niet bestaan
gedachten vol en soms verdrietig zijn
weer een nacht die is heen gegaan
waarin geen rust mocht zijn
Nachten lang wakend lijden
waarin vreemde hersenspinsels ontstaan
die een eigen leven gaan lijden
tasten de bron van het leven aan
Nachten waarin mijn hoofd overuren maakt
waarin soms spookbeelden opdoemen
waardoor je gedrag ontregeld raakt
och kon de nacht mij toch in slaap zoemen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juli 06, 2006 09:18 |
| Dromend mooi jouw slapeloze eenzaamheid verwoord. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| m@rcel: | Donderdag, juli 06, 2006 00:44 |
| prachtig mooi geschreven en graag gelezen Slaap lekker m@rcel |
|
| eternal love: | Donderdag, juli 06, 2006 00:32 |
| herkenbaar!! liefs x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: meta oost | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||