De storm, die papa heet..
De storm, die papa heet..
Een klein meisje, blauwe ogen en blonde haren,
Staat alleen, voor zich uit te staren..
Ze duikt terug, maakt zich op voor de storm,
De storm die papa heet, hij is enorm..
Ze maakt zich op, voor weer een pak slaag,
Een stomp tegen haar hoofd, in haar maag..
Ze ruikt zijn adem, hij heeft weer gedronken,
Daardoor is hij weer zo diep gezonken..
De valse blik in zijn ogen, geen liefde te bekennen,
Ook zij weet, het heeft geen zin om weg te rennen..
Misschien pakt hij haar wel niet vandaag,
Maar pakt hij haar morgen, weer al te graag..
Zacht huilend, zit zij op haar kamer, zodat papa het niet hoort,
Zo klein mogelijk, zodat ze niemand stoort..
Zodat niemand, haar kan slaan, omdat ze geluid maakt,
En niemand haar gebroken hart raakt..
Ze kijkt naar het bloed en de blauwe plekken,
Ze verstopt ze, zodat niemand ze zal ontdekken..
Ja, die plekken zullen wel vervagen,
Maar de pijn diep van binnen, zal ze voor altijd met zich mee dragen..
Reacties op dit gedicht
| _Sparkling_Angel_: | Zondag, juli 09, 2006 22:31 |
| Echt zo mooi geschreven ! En ook heel herkenbaar ! Sterkte ! Sannee 3 |
|
| Anneke v/d Wel: | Vrijdag, juli 07, 2006 23:30 |
| Diep rakend! Afschuwelijk om te lezen!! Hierbij geef ik je een warme knuffel om te zeggen, dat ik van je houdt! Je hebt het zo hard nodig! Probeer te genieten!! ;) Liefs en kunffels Anneke |
|
| dead_girl: | Vrijdag, juli 07, 2006 19:15 |
| mooi geschreven en voor een groot deel herkenbaar... als je wil praten: nederland1010limbo@hotmail.com sterkte & liefs dead_girl |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Little_Angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||