Wat voelen mensen toch van binnen…
Wat voelen mensen toch van binnen…
Voelbaar is een spanningsgloed.
Onrust suist door mijn bloed.
Ik zie mensen in elkaar gedoken.
Verdrietig en van binnen gebroken.
Wat zou er in ze omgaan.
Zou ze zo graag bijstaan.
Wil begrijpen wat ze bedoelen.
Dat ze verdraagzaamheid voelen.
Zoek ik naar de sleutel om hun te bereiken.
Zodat ik naar de pijn in hun binnenste kan kijken.
Voelbaar is een spanningsgloed.
Onrust suist door mijn bloed.
Ik zie mensen in elkaar gedoken.
Verdrietig en van binnen gebroken.
Wat zou er in ze omgaan.
Zou ze zo graag bijstaan.
Wil begrijpen wat ze bedoelen.
Dat ze verdraagzaamheid voelen.
Zoek ik naar de sleutel om hun te bereiken.
Zodat ik naar de pijn in hun binnenste kan kijken.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, juli 09, 2006 19:43 |
| mensen maken een verhaal van hun verleden naar het verlangen anders te zijn, dat soms zo onbereikbaar lijkt. hans |
|
| because: | Zondag, juli 09, 2006 15:56 |
| Heel erg mooi en lief geschreven. Maar teveel gevoelens sloopt een mens ook (als je er niet goed mee om gaat). Liefs en xxx because |
|
| m@rcel: | Zondag, juli 09, 2006 14:59 |
| prachtig geschreven met veel gevoel en een pracht diepgang erin heel mooi Liefs m@rcel |
|
| Cornelia.dvw: | Zondag, juli 09, 2006 14:46 |
| Diepgaand geschreven. Maar alles weten maakt niet altijd gelukkig. Groetjes, Cornelia |
|
| nippy: | Zondag, juli 09, 2006 14:34 |
| heel mooi geschreven...graag gelezen... liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||