Moment
het moment vergt enkel mijn bloed
door mijn aderen te laten stromen,
bitter de stile nu ze samenspant met eenzaamheid
de foltering voltooid, maakt van alles verleden tijd
slik nu de waarheid, - zoals je leugens -
met zware afdronk tekent mijn verleden
- in zwart houtskool - mijn toekomst,
gedwongen te kijken naar de strepen
die mijn levenslijnen doorboren
Doch de wereld draait,
echter tegen haar as in,
waad me in mijn tranenzee
tot een perfecte realiteit
de toekomst vertroebeld
totin de eeuwigheid, amen.
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Vrijdag, juli 14, 2006 12:17 |
| Ik begrijp je... Dikke knuffelkus, XaVioN |
|
| (rottig)appeltje: | Maandag, juli 10, 2006 21:20 |
| erg mooi verwoord, liefliefs appeltje |
|
| xxlauriexx: | Maandag, juli 10, 2006 20:07 |
| door je tranen heen heb je dit wel prachtig mooi opgeschreven! kom op he! liefs laurie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||