chronisch zieken accepteren...?
Één blanco toekomst, net zo als iedereen “is er nog hoop”?
Voor sommige van ons is er geen medicijn “te koop”!
Teleurstellingen hopen zich op, omdat je misschien wel teveel verwacht.
Ook ik had me één heel andere toekomst bedacht!
Het leven is, zoals het zich aanbeid.
Onvoorspelbaar of hopeloos is het echter niet.
Ook al verga je zelf van de pijn, andere kunnen jou niet helpen met je “pijn”.
Belangrijke dingen in het leven…tolerantie en geduldig zijn.
Het leven is net één “leerschool” voor velen..
Verdraagzaamheid en mooie dingen met elkaar delen!
Mensen leren op den duur accepteren, of hebben weinig begrip voor wie wij zijn.
Tja, wij zijn nu eenmaal “die”chronisch zieken, die altijd maar leven met “pijn”!
RvM
Reacties op dit gedicht
| kriekske: | Dinsdag, juli 11, 2006 21:15 |
| prachtig verwoord... liefs |
|
| -Just Mii-: | Dinsdag, juli 11, 2006 14:50 |
| Heel mooi.. Ik heb ook een chronische ziekte.. Ben het helemaal met je eens, krachtig gedicht! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robotic | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||