levenszee
Op levenszee vol stormen en baren
schommelt mijn levensscheepje mee
Wanneer de golven eens bedaren
werkt mijn bemanning heel gedwee
Stuurman zelfzucht stuurt het schip
Op eigen gewilde zelfzuchtige baan
Zelfs in richting van ijzige krib
zelfzuchtig moet mijn scheepje gaan
Kapitein trots deelt steeds bevelen
staat met puikende buik vooruit
Eisen stellen gaat niet vervelen
ook als ’t schip nog al eens stuit
Matroos verlangen hijst de zeilen
en doet steeds alles wat wordt verlangd
In richting van tegengestelde peilen
met zeil dat steeds de wind weer vangt
Maar als de wind soms waaien gaat
de bemanning tegen de reling slaat
de golven tegen het scheepje slaan
de bemanning voelt ‘we zullen vergaan’
Dan wordt de God van de wind beleden
In nood wordt hij steeds aangebeden
en de God van de stormen en de baren
hoort, verhoort; laat de zee bedaren
Een kort gebed van dank gaat uit
De volgende komt als ’t schip weer stuit
God hielp en redde hen in de nood
toen ’t schip en bemanning tot Hem vloot
Maar weet… zeker en gewis
dat God er áltijd voor je is!
Reacties op dit gedicht
| *nookie*: | Woensdag, augustus 30, 2006 19:00 |
| hee bedankt voor je reactie op mijn gedicht, ik zal er cker wat aan hebben. mooi gedicht dit, ik hou vaak niet van gedichten met geloof erin maar dit vind ik egt een super gedicht! xxx |
|
| xavion: | Vrijdag, augustus 25, 2006 21:42 |
| :) | |
| Eagle: | Donderdag, augustus 10, 2006 02:26 |
| Mooi geschreven. In tijden van nood zal God er altijd zijn. Liefs X, Eagle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Melanie de K. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||