Neem me mee
Ruimte
geef mij hoop
laat mij leven
wat ik voel
ik zal reizen met de wind
en voel de warmte
van samen zijn
en blijven
eenzaam maar voor even
om bijna te vergeten
dat alleen zijn
nooit onmogelijk was
een woord van stilte
zal nooit meer zijn
wat in de leegte
een noodroep was
eenzaamheid is verslonden
de wind voerde mee
wat ik hoop nooit
meer te zullen missen
wereld
neem me mee
laat mij voelen
dat ik leef
Reacties op dit gedicht
| Anguissette: | Maandag, december 04, 2006 15:52 |
| Ik word ook lyrisch van jouw gedichten :) Herken er veel in, kan er veel mee. Je zei dat mijn schrijfstijl vernieuwend voor je was.. dat verbaast me een beetje, want volgens mij lijkt ie wel op de jouwe. Heerlijk beeldend en verlangend dit :) Liefs, Angui. |
|
| Innerchild: | Maandag, december 04, 2006 13:51 |
| Had ik al gezegd dat ik dit mooi vind ? Liefs, Innerchild |
|
| b.koopmans: | Woensdag, juli 12, 2006 00:16 |
| Wauw..... | |
| switi lobi: | Dinsdag, juli 11, 2006 23:56 |
| Erg mooi..... LIefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chichi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||