van kogels en granaten
van kogels en granaten
zag je sporen
in de grond
een kale horizon
geen vijand die
het nodig vond
om jou te raken
je ging het maken
in dat vreemde land
van kogels en granaten
was eigenlijk gewoon
voelde als routine
nog niets aan de hand
tot je maat ontplofte
jij zijn darmen zag
jullie schoten terug
als blinden omdat
in deze oorlog
nu weer alles mag
oog om oog
tolerantie is verdwenen
in het schieten op de benen
raak je nooit het hart
daardoor is je maat gegaan
jullie gaan er keihard tegenaan
wil melker
12/07/2006
Reacties op dit gedicht
| Lia van der Fluit (L!@): | Woensdag, juli 12, 2006 08:24 |
| blijft wrang al die oorlogen,, | |
| Littledolphin: | Woensdag, juli 12, 2006 08:14 |
| stilte hier,fanatstisch verwoord,liefs | |
| hiljaa: | Woensdag, juli 12, 2006 07:43 |
| zo droef steeds die oorlog! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Cornelia.dvw: | Woensdag, juli 12, 2006 07:38 |
| Oorlog vervaagd ieder gevoel van normen en waarden. Maar het gevoel voor je de direkte naaste maat wordt alleen maar versterkd door de oorlog.. Heel realistisch verwoord. Liefs,Cornelia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||