In het bengin, zo lief en leuk,
Gezellig had ik het met je, om alles lagen we in een deuk.
Ik voelde me echt heel goed bij jou,
Geen vriendschap, alleen maar liefde waar ik op bouw.
Tenminste, dat was toen zo,het was te mooi om waard te zijn.
Elke dag wilde ik bij je zijn, het was gewoon heel fijn.
Toch waren er ook negatieve dingen in het spel,
Maar toch zo lief blijven doen als ik je bel.
Je hebt me veel liefde gegeven, maar vooral veel pijn gedaan.
Na een paar weken was het alweer over en zag je me niet meer staan.
Zo maar ineens wilde jij er mee stoppen.
Zo laf om het niet eens meer te willen proberen, je hoeft nou niet meer bij me te komen aankloppen.
Iemand die zo laf is als jou, daar wil ik mijn leven niet mee delen.
Al dacht ik dat jij degene zou zijn, die misschien wel een grote kans zou maken.
Alleen met dit verdriet wat jij me gaf, heb je me echt kunnen raken.
Ik heb tranen voor jou laten vallen, daar heb ik veel spijt van.
Maar je moet niet denken dat ik nog steeds zoveel van je hou, alsof ik dat kan.
Na alles wat jij me hebt gefikt.
Ben ik helemaal klaar met jou, maar jij zit al bij de volgende, waar je volgens mij wel op kikt.
Van de een naar de ander, en elke keer maar meisjes pijn doen met die stoere praatjes van jouw.
Nou heb ik er al helemaal geen zin meer in, nu ik weet hoe je echt bent, en heeft liefde plaats gemaakt voor haat waar ik op bouw.
Je wil niet me niet meer zien en spreken, dat begrijp ik nog steeds niet.
Maar eigenlijk hoef ik dat ook niet meer, je doet maar normaal als je me op straat ziet.
Zo niet, dan ben je echt een loser in mij ogen.
En hoef ik je echt nooit meer te zien, ook al zou je me weer mogen.
Ik heb nu weer een deel in mijn leven afgesloten, waar ik trots op mag zijn.
Heb weer veel dingen geleerd van dit, helaas met verdriet en veel pijn.
Nu ga ik weer verder met mijn leven, waar me nog veel staat te wachten.
Ik zie vanzelf wat er op mijn pad gaat komen.
Maar kan er natuurlijk altijd van blijven dromen.