Het was nu over..
Een kind nog zo speels
nu slechts een volwassen vrouw
met zoveel pijn in haar hart
dit was niet hoe ze haar toekomst wou..
Ze had het niet voor het zeggen
haar kind was vermoord
ze had nog zo hard om hulp geschreeuwt
maar ze werd helaas niet gehoord..
Nu een paar jaar verder
en nog steeds de pijn in haar hart
nieman die even naar haar luisteren wil
die vrouw is zo verward..
Nog steeds ziet ze het kind spelen
met een lach op haar mond
want ze wil het niet geloven
dat ooit haar kindje daar niet meer stond..
De vouw was zo verward
en zou zo graag naar haar kindje willen
slapen kan de vrouw niet meer
midden in de nacht zit ze nog om de beelden te gillen..
en niemand die haar even zal sussen
en zegt dat het maar een nachtmerrie is
want het gevoel maakt haar gek
net of ze zit in een soort gevangenis..
Haar moeder had er genoeg van
ook zij maakte een einde aan haar leven
ze wou niet verder gaan zonder haar dochter
zij had haar gevecht opgegeven..
Reacties op dit gedicht
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Donderdag, juli 13, 2006 15:41 |
| weer sterk ingeleefd.. liefs, namasté, An (let op de taalfoutjes) |
|
| Reiger: | Donderdag, juli 13, 2006 13:40 |
| Pijnlijk mooi....en sluit me voor de rest zeker aan bij de vorige reacties! | |
| verwelkt_bloempje: | Donderdag, juli 13, 2006 11:48 |
| *stilte* bewondering voor hoe je me keer op keer verbluft! xliefs Annelies |
|
| because: | Donderdag, juli 13, 2006 09:35 |
| Ik sta keer op keer versteld van jou inlevings vermogen. Je omschrijft het zo stilmakend en "mooi" hoewel dat misschien nu niet het goede woord is. liefs en xxx because |
|
