zo alleen
Zo alleen.
Ze vecht tegen het leven
terwijl de bloemen
om haar heen
haar zoveel geven.
De strijd van binnen
die veel te zwaar
blijkt te zijn
Waar moet zij beginnen?
Ze ziet een touw,
ze schrijft een brief,
vol verdriet maar gauw,
aan haar man,haar lief.
Hij vindt haar hangend,
de brief op het aanrecht
naar de dood verlangend
is wat hij me zegt!
Hoe kan dat toch gebeuren?
slechts in één ogenblik,
wij huilen en wij treuren,
sluit ik af...met een snik!
Reacties op dit gedicht
| lotte-esmeralda: | Vrijdag, juli 14, 2006 21:55 |
| Mooi verwoord, weet niet wat ik er op kan zeggen. Liefs Lotte-esmeralda |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 14, 2006 21:47 |
| heel goed in woorden gebracht | |
| lommert: | Vrijdag, juli 14, 2006 21:40 |
| stilmakend gedicht...wat gaat er om in hoofden ven mensen..we kijken er alleen tegenaan xxliefs willem |
|
| my_love: | Vrijdag, juli 14, 2006 21:33 |
| prachtig geschreven heel mooi je zal over je verdriet heen komen heel veel sterkte hele dikke knuf my_love | |
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||