Marokkaan
't was maar een Marokkaan,
altijd met zijn witte pet op,
nogal dom zoiets te verbergen,
zeker bij zulk heet weer,
maar d'er stond geen pijl haar
meer op zijn kale kop,
gelijk welk uur van de dag
zat vreemd volk in zijn kot
of geplakt rond zijn gat,
en spraken zijn guitige zwarte oogjes
leibès, leibès, leibès,
en als bleke scheet
speelde 'k spel mee als pijken zot
en gebaarde van krommenaas,
hiervan versta ik toch geen reet,
tu veux un café ou du thé,
vroeg ie me dan,
vereerd dat ik kwam,
terwijl een straaltje zweet,
oploste in zijn wenkbrauw,
toi, tu dois encore travailler
mon cher ami,
donnez moi un thé,
daar plaagde ik hem dan mee,
maar toen de avondwind woei
bij de halve sik van de maan,
als al de zwartekoppen van 't erf,
naar hun jammerende wijven
waren gegaan,
zei hij ingetogen,
il faut m'excuser,
waste handen en voeten
zette zijn bemokkelde pet af,
trok dagelijks boetekleed aan,
en in de vautekamer hoorde
k van benee een uitheemse taal,
waaruit 'k uit al dat gemurmel,
Allah woe akbar
kon verstaan,
of in schoon plat vlaams,
laat onze vriendschap
nog heel lang bestaan ...
altijd met zijn witte pet op,
nogal dom zoiets te verbergen,
zeker bij zulk heet weer,
maar d'er stond geen pijl haar
meer op zijn kale kop,
gelijk welk uur van de dag
zat vreemd volk in zijn kot
of geplakt rond zijn gat,
en spraken zijn guitige zwarte oogjes
leibès, leibès, leibès,
en als bleke scheet
speelde 'k spel mee als pijken zot
en gebaarde van krommenaas,
hiervan versta ik toch geen reet,
tu veux un café ou du thé,
vroeg ie me dan,
vereerd dat ik kwam,
terwijl een straaltje zweet,
oploste in zijn wenkbrauw,
toi, tu dois encore travailler
mon cher ami,
donnez moi un thé,
daar plaagde ik hem dan mee,
maar toen de avondwind woei
bij de halve sik van de maan,
als al de zwartekoppen van 't erf,
naar hun jammerende wijven
waren gegaan,
zei hij ingetogen,
il faut m'excuser,
waste handen en voeten
zette zijn bemokkelde pet af,
trok dagelijks boetekleed aan,
en in de vautekamer hoorde
k van benee een uitheemse taal,
waaruit 'k uit al dat gemurmel,
Allah woe akbar
kon verstaan,
of in schoon plat vlaams,
laat onze vriendschap
nog heel lang bestaan ...
Reacties op dit gedicht
| Grittle: | Zaterdag, juli 15, 2006 20:06 |
| Oh, prachtig! Deze taal verstaat en begrijpt iedereen! Liefs, |
|
| secunde: | Zaterdag, juli 15, 2006 08:51 |
| Mooi Secunde |
|
| Raira (Ria): | Zaterdag, juli 15, 2006 08:17 |
| vriendschap die het helemaal waard is liefs Ria |
|
| sunset: | Zaterdag, juli 15, 2006 08:12 |
| S c h i t t e r e n d. En mag ik dit uit het diepst van mijn hart mee onderschrijven? Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: XAVIER | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||