Ergens is er iemand
Die bepaalt hoe alles gaat
Iemand die mij maar lelijk en gestoord vindt
En al het slechte voor mij opspaart

Nee, het kan toch niet vanzelf
Dat alles in één keer fout gaat
Er is iemand die mij verdriet gunt
Iemand die mij vreselijk haat

Plots, m’n oma ernstig ziek
M’n opa hiervan verlaten
En ik sta er alleen voor
Niemand heeft mijn verdriet in de gaten

Telkens weer moet ik er om huilen
Maanden, weken, dagen, nachten
Er komt steeds meer verdriet bij
En ik zit maar op een beter leven te wachten

M’n vrienden laten me alleen
Want ze vinden me vreemd en raar
Maar ik heb ze nu juist nodig
Merkten ze dat nou maar

Niemand die het door heeft
Hoe eenzaam ik me voel
Er zijn genoeg mensen om me heen
Maar niemand snapt wat ik bedoel

Ik denk dat het nu tijd is
Dat ik mijn leven maar laat gaan
Het normale is niet meer op te pakken
Ik ga liever achter m’n opa aan