wanhoop
Ik ben het even allemaal beu
Ik kan het niet meer aan
Alles zit tegen
Ik begin gewoon door te slaan
Ik voel me stilletjes aan doodgaan
Alles is donker
Geen enkel lichtpuntje is er in mijn leven nog te bespeuren
Niets kan mij nog opfleuren
Het is afgelopen
Gedaan
Ik denk constant aan zelfmoord
Aan hoe de wereld zou zijn zonder mij
Zonder zo’n waardeloos schepsel als ik
Ik doe iedereen toch alleen maar verdriet
Maar niemand die mijn pijn aanziet
Ik sta er gewoon alleen voor
Daar moet ik mee leren leven
Maar het is moeilijker dan ik dacht
Ik heb gewoon geen kracht
Ik heb veel zin om gewoon op te geven
Maar doe ik dan de mensen om wie ik geef geen pijn?
Of zouden ze het niet merken als ik er niet meer ben?
Ik weet het allemaal niet meer
Moet ik door blijven vechten voor iets dat toch nooit komt?!
Reacties op dit gedicht
| Nachzehrer: | Woensdag, augustus 02, 2006 12:36 |
| Nogmaals: Sterkte! Je torst waarschijnlijk een leven dat even ontroerend is als je gedichten. Overigens, er is altijd wel ergens nog een lichtpuntje. Kwestie van het weten te vinden... Nog veel schrijf (en ik hoop ook levens-) plezier! |
|
| *broken inside*: | Maandag, juli 17, 2006 16:16 |
| lieve meid, asjeblieft geef niet op! ik ben er voor je, laat me naar je luisteren,laat me je helpen,... meisje, echt hou vol veel veel sterkte dikke zoen en knuf,j veel liefs, judith |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sadje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||