Gisteren lijkt een leven geleden
toen het gras nog groen was.
Verder willen staren dan
de lijnen van de horizon.
En al die tijd wou ik niet zien
wat ik altijd al heb geweten.
Hij had gelijk toen hij zei
dat denken slecht voor je is.
Maar luisteren naar hem was
toen niet m'n sterkste kant.
Gisteren lijkt een leven geleden
toen de lucht nog blauw was.
En ik stiekem altijd al hoopte
wat nooit meer is gebeurd.
Nu kan ik slechts dromen van
al mijn dagen met hem.
De dagen die ik allemaal door
mijn handen heb laten schieten.
Dus zit ik nu alweer te wachten
op morgen, wachten op
nog zo'n eenzame dag
als vandaag en gisteren...