Nachtkonijn
Nachtkonijn ziet everszwijn
rent hart om hart
het liefst alleen
vreest mij en donkere velden
paardekoppen zweven boven de mist
de maan geeft evolutieplicht
fijn gerucht
onder zwarte cape en sterrenlucht
zoevend langs de prikkelbermen
legers nesten holen,
en stompe knoesten
hinderen
het gras gaat blind
waar bomen in aarde staan
de nacht bezint
zweeft, om ziel
dorst, naar lucht
angst gevangen
in het ochtendlicht
ontluikt een kuise plant
zij kleurt, in zijn herinnering
oog in oog
alleen!
© 2006 The Powerpoet
rent hart om hart
het liefst alleen
vreest mij en donkere velden
paardekoppen zweven boven de mist
de maan geeft evolutieplicht
fijn gerucht
onder zwarte cape en sterrenlucht
zoevend langs de prikkelbermen
legers nesten holen,
en stompe knoesten
hinderen
het gras gaat blind
waar bomen in aarde staan
de nacht bezint
zweeft, om ziel
dorst, naar lucht
angst gevangen
in het ochtendlicht
ontluikt een kuise plant
zij kleurt, in zijn herinnering
oog in oog
alleen!
© 2006 The Powerpoet
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, juli 16, 2006 07:33 |
| Prachtige voelbaarheid die je hier neergezet hebt. Chapeau. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wiebren G.Th. de Munck | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||