Priscilla en Jessie,twee knappe dochters,mijn leven en mijn licht
het heden en de toekomst,een stralende glimlach op mijn gezicht.
Ik kan het niet verwoorden,maar voor mij zo heel speciaal
de moederliefde voor haar kind dat is toch klare taal.
Sinds de zwangerschap,geboorte zo samenhorend en toch heel apart
hadden jullie en nog steeds,een warm plekje in mijn hart.
Twee helften een geheel,de manier waarop jullie elkaar aanvullen
er altijd zijn voor elkaar,jullie leef en leed samen onthullen
die speciale band zo enig zo uniek toch anders dan gewone zussen,
die samenhorigheid die liefde zo uniek,daar komt niemand tussen.
Ik ben niet altijd rad van tong als het om emoties gaat
maar toch wil ik dit even kwijt...dat ik over liefde praat.