Wolken trekken door de blauwe lucht
Drijvend op de wind
De wind bepaald hun weg
Als een machteloos kind
Mensen worden geboren, leven en sterven
maar wat hebben ze bereikt?
De mens wordt vergeten, het graf wordt vernield
Niemand die er nog naar kijkt
Winden waaien wolken weg
ze verdampen, om verderop weer te ontstaan
ze waaien hierheen, waaien daarheen
zonder écht ergens heen te gaan
Zouden wolken vertrouwen op de wind,
Dat ze naar een veilig plek worden gebracht?
Ook als is het donker,
Ook al is het nacht?
Zoals wolken waaien door de lucht
Als in een onweersbui: wild geslingerd, heen en weer
Zo waaien de gedachten door mijn hoofd
Ik snap mezelf niet meer
Ik wou dat ik een wolkje was
drijvend op de wind
zonder pijn, zonder verdriet
geleid, als een machteloos kind
Ik ben een heel klein wolkje
Vertrouwend op de wind
Door pijn geleid naar geluk
Geleid, als een hoopvol kind