de wijzers
De laatste zonnestralen
likken de wijzerplaten
van de kerktoren in een
onbestaand gouden kleur.
De tijd tikt voorbij,
de mooi uitgekerfde wijzers
blijven verguld
in het opkomend
rood van de dalende zon.
De spits van de toren
tekent zich af tegen het gedoofde licht.
Nog enkele seconden en ook
de wijzers zal ik niet meer zien,
die de vervlogen tijd
hebben aangewezen.
Claire
likken de wijzerplaten
van de kerktoren in een
onbestaand gouden kleur.
De tijd tikt voorbij,
de mooi uitgekerfde wijzers
blijven verguld
in het opkomend
rood van de dalende zon.
De spits van de toren
tekent zich af tegen het gedoofde licht.
Nog enkele seconden en ook
de wijzers zal ik niet meer zien,
die de vervlogen tijd
hebben aangewezen.
Claire
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||