Je ogen..
Je ogen huilden zachtjes,
maar de regen spoelde je tranen weg.
Ik werd getroost door glimlachjes,
maar zonder die van jou si er slecht pech.
Je ogen huilden zachtjes,
maar nu is het al voorbij.
Ik werd getroost door glimlachjes,
maar die maken mij niet blij.
Je ogen huilden zachtjes,
maar nu huilen ze niet meer.
Ik word getroosd door glimlachjes,
maar lachen doet zo zeer.
maar de regen spoelde je tranen weg.
Ik werd getroost door glimlachjes,
maar zonder die van jou si er slecht pech.
Je ogen huilden zachtjes,
maar nu is het al voorbij.
Ik werd getroost door glimlachjes,
maar die maken mij niet blij.
Je ogen huilden zachtjes,
maar nu huilen ze niet meer.
Ik word getroosd door glimlachjes,
maar lachen doet zo zeer.
Reacties op dit gedicht
| BO+: | Donderdag, juli 20, 2006 00:18 |
| welkom en een goeie start mooi geschreven yannik BO+ | |
| YanneK: | Maandag, juli 17, 2006 20:59 |
| Oh nee!Schrijf ik si i.p.v is!Tja jullie weten het nu hé!Dom van me! | |
| sunset: | Maandag, juli 17, 2006 19:09 |
| Pijnvol droef dit. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
| Roland Hainje: | Maandag, juli 17, 2006 17:31 |
| gevoelig geschreven YanneK! jammer, van de laatste zin eerste stofe.ja, lachen brengt troost, maar kan ook zeer doen. groetjes, roland |
|
Over dit gedicht
| Auteur: AnneCe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||