Ik moest deze dag heel even terug
Mijn spullen gehaald om daar voor een tijd weg te gaan
Ik dacht ik doe het even vlug
Maar toen bleef ik toch daar maar staan
De woorden die je zei
Want ik enorm synisch vond overkomen
Het maakte mij niet echt blij
Ondertussen de tranen die over me wangen bleven stromen
Ik ben iemand die regelmaat in mijn leven nodig heb
Het enige wat je tegen mij zei is ruim je spullen op
En terwijl ik ondertussen mijn tranen dep
Maar als je weet dat iets niet gaat lukken moet je toch wat anders gaan proberen
Je kan het blijven doordrukken hoe jij het zo graag wilt
Maar zo ben je het alleen maar aan het forceren
En dat is wat er tussen ons verschilt
Waarom lukt het wel bij pap en niet bij mij
Ik heb het je uitgelegd dat de benadering hier heel anders gaat
En ik weet dat je het nog zei
Dat jij er tenminste niks hier van mee maakt
Maar zoiets heeft toch ook tijd nodig?
Wat voor een ander zo makkelijk te leren is is voor een ander moeilijk te begrijpen
En als je met een andere oplossing kwam wist ik zeker het is niet overbodig
En het klopt maar hoeveel keer moet ik dat nou nog gaan toe geven
Maar je weet dat die oplossing van jou niet bij mij werkt
Maar ik moet het maar naleven
Wat de woede tussen jou en mij alleen maar versterkt
Maar iedereen mens is verschillend en je kan me niet naar je evenbeeld maken
Bij jou voel ik zo’n enorme druk op mij
Probeer me daar niet op te raken
Ik voel me inderdaad bij me vader me meer vrij
Dan wordt er gezegd ja dat is geen echt gezin
Verwijten worden naar elkaar gegooid
Dit is weer geen goed begin
Alle delen van mijn hart heb ik verstrooid
Mij kan je niet veranderen dat heb ik al zo vaak gezegd
Iedereen heeft zijn zwakke punten en ik probeer het ook echt
Dat heb ik je vaak genoeg uitgelegd
Maar als je het niet wil zien
Laat het dan maar want het loopt gewoon weer aan de hand
En ik weet dat ik dit niet verdien
Ik sta op dit moment op de rand
Het randje van mijn leven
En ja heel even
Kwam de gedachte even in mijn op
Is het beter om het dan maar op te geven?
Beter dat ik dit eindig en voorgoed de pijn stop
Door niet meer te gaan leven
Maar die gedachte is snel weer weg gevlogen
Want er zijn nog teveel mensen die hier om me geven
Dus ik nam me voor om mijn tranen te drogen
En maar gewoon weer te gaan staan
En verder in dit leven te gaan
Al doet het wel even heel erg zeer
Ik houd me aan de gedachte vast
Op een dag is dat er niet meer
Myrrr: | Maandag, juli 17, 2006 19:51 |
bedankt voor je steun:) | |
Aquarel: | Maandag, juli 17, 2006 18:22 |
Het is een heel zware tijd, met een moeilijke keuze te maken. Je moeder vind het waarschijnlijk ook moeilijk om je vrij te laten in je keuze. Maar je hebt die ruimte wel nodig, om te voelen wat voor jou het beste is. Sterkte, knufje, Aquarel |
|
Auteur: star of ocean | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 17 juli 2006 | ||
Thema's: |