verstrengeld in gedachten
mijn wonden
opengespleten
door onenigheid
twist in m'n lichaam
het houdt me bezig
een doffe pijn
trekt door m'n poriën
ik pers de laatste restjes
uit m'n longen
mijn hoofd gonst
verwarring neemt over
mijn hart klopt stilletjes
een tel
en nog een
zelfde ritme
eentonigheid
wordt zekerheid
ik wordt weer rustig
alles bedaart
mijn wonden helen
en alles wordt stil
opengespleten
door onenigheid
twist in m'n lichaam
het houdt me bezig
een doffe pijn
trekt door m'n poriën
ik pers de laatste restjes
uit m'n longen
mijn hoofd gonst
verwarring neemt over
mijn hart klopt stilletjes
een tel
en nog een
zelfde ritme
eentonigheid
wordt zekerheid
ik wordt weer rustig
alles bedaart
mijn wonden helen
en alles wordt stil
Reacties op dit gedicht
| -jumelie-: | Woensdag, juli 04, 2007 16:50 |
| amai annnelies das egt kei mooi!!!! lofjoeh!!! in het làààààààààààààààààààààààààààààààààààààààààààààààààààààànd van maas en waal :) |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, juli 17, 2006 21:47 |
| goed verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: mira klepkens | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||