Zo zachtjes en echt jij
Ik zie jou hier liggen
zo zachtjes en echt jij
zo'n zonnige vriendin
was zij altijd voor mij
Voor jou was het klaar
niet genoeg en voldaan
terwijl ik naar je staar
kan ik niet blijven staan
Mijn benen doen mij zakken
van verdriet en ongeluk
waarom, mijn lieve vriendin
maakt zij mijn leven stuk
Zonder haar is niets compleet
mist een puzzel toch een stuk
maar waarom jij het deed
was uit frustratie en ongeluk
Wat is dit intens triest
zonder jou te moeten zijn
alsof mijn hart bevriest
vol angst en helse pijn
Waarom doe jij ons
dit toch aan
zo zonder wat te zeggen
te moeten gaan
zo zachtjes en echt jij
zo'n zonnige vriendin
was zij altijd voor mij
Voor jou was het klaar
niet genoeg en voldaan
terwijl ik naar je staar
kan ik niet blijven staan
Mijn benen doen mij zakken
van verdriet en ongeluk
waarom, mijn lieve vriendin
maakt zij mijn leven stuk
Zonder haar is niets compleet
mist een puzzel toch een stuk
maar waarom jij het deed
was uit frustratie en ongeluk
Wat is dit intens triest
zonder jou te moeten zijn
alsof mijn hart bevriest
vol angst en helse pijn
Waarom doe jij ons
dit toch aan
zo zonder wat te zeggen
te moeten gaan
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, juli 18, 2006 11:11 |
| Wat een voelbare droefheid. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
| (rottig)appeltje: | Dinsdag, juli 18, 2006 10:52 |
| erg rakend, veel sterkte warme omhelsing, appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MirrorMe | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||