Een dag zonder eind
Gelachen in donkere kamers, gehuil achter verduisterde ramen;
Weelde in verdriet en tranen van droogte;
Een stilte;
Het blijft niet anders dan anderen beoogte;
Een gevoel wat er niet om loog en zag;
Toch de ander gaf, een band tezamen;
Een stilte;
Smeltende kaarsen en een zucht van warmte;
Geloof in diepte en zwepende vlagen opruiende emoties;
Een blijheid in onzekerheid, een vlam als steun;
Stiltes worden doorbroken en eindigen met een kreun;
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Zaterdag, augustus 12, 2006 16:59 |
| Ik vind het prachtig omschreven, met weinig woorden, veel zeggen. Groetjes. |
|
| board: | Donderdag, juli 20, 2006 09:41 |
| haha, ja! Ik zie het nu pas, moet toch beter nakijken! Thanks lieverd! |
|
| Kim rc: | Woensdag, juli 19, 2006 17:40 |
| foutje: beoogte = beoogden denk ik ;). laatste strofe errug mooi! xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: board | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||