Een akelige stilte,
stilte van de dood,
alleen de wind is zacht te horen,
lijkt zacht mijn naam te roepen,
net of de wind me halen komt.
Mijn hoofd bonkt, snakkend naar adem,
het fluist'ren maakt me gek, nog even..
Een klap, een flits de wind steeds dichterbij,
nog even, nog even en dan is alles voorbij,
seconden lijken uren, minuten een jaar.
Een harde schreeuw, ben ik dat?
Ik zie een waas, het fluisteren gaat door.
angstig, verstijfd van schrik, huilend,
zonder tranen, schreeuwend zonder stem,
ik voel, mn lichaam kan niet meer,
ik voel nog even, en opeens is alles weg..