Aan een verloren vriend
Aan een verloren vriend
Het spijt me
dat ik niet kan zeggen
wat jij zo graag wil horen
Ik het geprobeerd het uit te leggen
Ik heb mezelf nodig
wat wij hadden is niet meer
en ik kan het niet opbrengen
om het nog een keer te proberen, alweer
Jij hebt mij veel geleerd
en veel gegeven
misschien heb ik wel misbruik van je gemaakt
maar ik wilde zo graag leven
Waarschijnlijk heb ik jouw liefde uitgeput
jouw laatste kracht van je afgenomen
ik heb geprobeerd het goed te maken
en vertelde je alles in m'n dromen
Maar de waarheid brengt pijn
en richt helaas toch schade aan
het spijt me, jij was eens mij alles
maar ik moet zonder je verder gaan
______________________________________
Ik weet dat ik jouw iets afneem
Het spijt me
Er was geen andere weg binnen mijn bereik
Onze band is onherstelbaar beschadigd
Je was mijn alles
nu slechts een verloren vriend
Reacties op dit gedicht
| dom_blontje: | Woensdag, januari 17, 2007 20:53 |
| mooi gedicht echt kan der niks meer over zeggen gewoon mooi emo goed neergepend |
|
| sensy: | Donderdag, december 20, 2001 01:10 |
| heel mooi omschreven, lieverd, heel mooi, maar vergeet niet dat jij hem ook veel hebt gegeven en dat moet hij koesteren. Nu kies je voor jezelf, omdat het beste is wat je kan doen, niet alleen voor jou, maar ook voor hem!xxx | |
| Katrien: | Maandag, december 17, 2001 22:53 |
| Slik | |
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2001 | ||
| Thema's: | ||