bedrogen
Je ogen vertelden me die ochtend iets wat ik niet begreep
of niet wou begrijpen.
Diep vanbinnen wist ik het wel
door de manier waarop je naar haar keek
en vol bewondering over haar sprak.
Ik had beter moeten weten je zal nooit veranderen ook voor mij niet.
Maar ik wil je nog niet laten gaan
ik hou nog steeds van je.
Ik probeer het je te vergeven , maar vergeten zal ik het nooit
Reacties op dit gedicht
| sherake: | Dinsdag, augustus 01, 2006 14:00 |
| heel sterk gedichtje maar mooi |
|
| Roosje91: | Zondag, juli 23, 2006 16:32 |
| Mooi geschreven , Maar denk eerst aan jezelf en dan aan een ander.. Liefs Roosje91 |
|
| (rottig)appeltje: | Vrijdag, juli 21, 2006 21:13 |
| erg pijlijk maar mooi verwoord!! liefliefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: constantine | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||