Ik schrijf dit gedicht,
aan mijn vrienden op internet gericht.
In deze rare,turbulente tijd,
schrijf ik mijn eigen afscheid.
Nu hoor ik jullie zeggen,
dat ik dat eens even uit moet leggen.
Ik neem geen afscheid van het leven,
dat is me niet voor niks gegeven.
Maar wel afscheid van dingen die me omringen,
al moet ik me tot sommige dingen dwingen.
Ik zal moeten doorzetten,
en me niet laten beletten.
Vele vrienden heb ik ontmoet op internet,
en vooral via TMF-chat.
Ook dat ga ik achter me laten,
en ik zal jullie helaas al deze week verlaten.
Ik ga een nieuwe start in mijn leven maken,
dingen doen die me nu meer raken.
Begrijp me niet op een verkeerde manier,
ik heb en had met jullie veel plezier.
Onze wegen zullen zich niet scheiden voorgoed,
MSN en ICQ is nog wat het doet.
Al zal het veel minder zijn als voorheen,
daar komen we ook wel weer doorheen.
Nu moet eerst mijn leven weer op poten,
want dat is er flink bij ingeschoten.
Ik moet nu weer gaan genieten,
anders laat ik een hoop dingen schieten.
Ik hoop dat jullie kunnen begrijpen,
dat ik dus van bepaalde dingen af moet wijken.
Andere dingen in mijn leven krijgen nu de hoogste prioriteit,
dat is waar ik dan mijn tijd aan wijdt.
ik ga nu dit gedicht voor jullie stoppen,
hoewel ik er nog vele zinnen in kan proppen.
maar ik denk dat het zo wel duidelijk is,
dus besluit ik met een kiss.