jij was mijn vriendin...
jij
was mijn vriendin
mijn maatje
mijn vertrouwte
een hartvriendin
waar ik altijd op bouwte
het was meer dan alleen dat-
jij had mijn hart
wij deelden lief en leed
maar nu
tot al mijn speet
lijkt het net
alsof jij mij vergeet
dat doet mij zo veel verdriet
want de tijd die wij hadden
die vergeet ik zo maar niet
dag voor dag
heb ik steds
die eene vraag
waarom?
dit doet mij zo ontzettend veel pijn
maar
ik denk niet dat het zoals vroeger kan zijn
dag voor dag
nacht om nacht
heb ik maar
op een telefoontje van jou gewacht
ik wou met jou praten
maar
jij hebt onze vriendschap verraden
nu kan ik dit niet meer
want
het deed mij lang zeer
ik moet verder met mijn leven
een nieuw leven,maar
die vriendschap tussen ons-
die zal het nu niet meer geven
voorbij
die mooie dagen
samen lachen,samen praten
ook dit beeld
zal een keer vervagen
ik zou met iemand verder gaan
opeens
zag jij mij niet meer staan
maar een ding laat mij zeggen
ik ga niet kiezen
ik ga verder met die man
en
met onze vriendschap
is het nu jammer genoeg gedaan
te lang heb ik die pijn gevoelt
te lang was ik van verdriet overspoelt
ik kan dit gewoon niet meer
het doet mij echt zeer
maar
in het leven moet je keuzes kunnen maken
ook al
kunnen zij jou tot op het diepste raken
ik wil alleen dat jij een ding weet
en dat is
dat ik jou nooit vergeet
bedankt voor die mooie tijd
ook al
was het laatste stukje meer een strijd
en dat is dat
wat mij tenminste
het meeste spijt...