Hoe kon dit in hemelsnaam opnieuw gebeuren
en mijn hart nogmaals met pijn verscheuren
had ik dan helemaal mijn les niet geleerd
wat deed ik in Gods naam toch weer verkeerd
immens verdriet en schuldgevoel eisten hun tol
hoe hield ik dit al die jaren in stilte toch vol
het maakte mijn relatie's één voor één stuk
bleef maar hopen en zoeken op het ware geluk
toen ik dat geluk dan uiteindelijk ook vond
kon ik er over praten,hield niet langer mijn mond
dat was niet gemakkelijk maar luchtte toch op
gedeelde smart en begrip,beter gevoel in mijn kop
hij liet me toen weten'schat het is niet jou schuld'
hij heeft twintig jaren met liefde en geduld gevuld
voor mij de ware,in mijn leven een groot deel
en ik hoop en ik denk,ik voor hem minstens evenveel.