een hart vol littekens..
een hart vol littekens..
ik heb rondom mijn hart een ijzersterke muur omgebouwd
wat iedereen ook denken, het laat mij koud..
mijn hart is van de steen..
ik voel me alleen..
zwarte dagen..
zo donker als de nacht..
zo zwaar dat ik de verdriet en pijn door het leven moet dragen..
er is niets die mijn pijn verzacht!
echt niets, anders zou ik 4 jaar terug waar het begon..
teruggedraaid..
als het even kon..
maar ik ben doorgedraaid!
zo donker is de dagen..
als een nacht..
dat ik niet kan lachen..
ik word gek..
van de pijn en verdriet..
verrek!
ik wil gewoon genieten, maar dat gaat niet!
mijn hart doet zo zeer..
telkens, keer op keer..
steeds weer!
ik zet gewoon de masker op..
en slaap verdomd zo slecht..
ik ben doodop..
van het gevecht..
van de energie die ik heb ingestoken..
als ik zo moe ben en gestresst, ga ik lekker roken..
even rusten van het gevecht..
wat is nou mijn recht?
voor mijn gevoel is de liefde allang verdwenen..
als mijn pijn en verdriet erger wordt, neem ik de benen!
ik heb nu hoofdpijn..
ik wil hier eigenlijk niet meer zijn..
ik ben paranoide denk ik..
iedereen kijken me zo'n blik..
die ik denk dat ze niks om me geven!
dit leven!
mijn hart vol littekens..
door mijn verlangens..
ik ben doodgewone griet..
met heel veel pijn en verdriet..
door pijn en verdriet gedreven..
ik wil nu even met de rust gelaten worden..
ik sta op de punt in te storten!
ik moet mezelf zien vergeven..
mijn hart doet zo zeer..
telkens, keer op keer..
steeds weer!
mijn hart kan amper aan..
mijn bestaan..
wat stelt dat nou voor?
ik kan niet door!
nu even niet..
te veel verdriet..
te veel pijn..
minder fijn..
mijn hart zit vol littekens........
ik heb rondom mijn hart een ijzersterke muur omgebouwd
wat iedereen ook denken, het laat mij koud..
mijn hart is van de steen..
ik voel me alleen..
zwarte dagen..
zo donker als de nacht..
zo zwaar dat ik de verdriet en pijn door het leven moet dragen..
er is niets die mijn pijn verzacht!
echt niets, anders zou ik 4 jaar terug waar het begon..
teruggedraaid..
als het even kon..
maar ik ben doorgedraaid!
zo donker is de dagen..
als een nacht..
dat ik niet kan lachen..
ik word gek..
van de pijn en verdriet..
verrek!
ik wil gewoon genieten, maar dat gaat niet!
mijn hart doet zo zeer..
telkens, keer op keer..
steeds weer!
ik zet gewoon de masker op..
en slaap verdomd zo slecht..
ik ben doodop..
van het gevecht..
van de energie die ik heb ingestoken..
als ik zo moe ben en gestresst, ga ik lekker roken..
even rusten van het gevecht..
wat is nou mijn recht?
voor mijn gevoel is de liefde allang verdwenen..
als mijn pijn en verdriet erger wordt, neem ik de benen!
ik heb nu hoofdpijn..
ik wil hier eigenlijk niet meer zijn..
ik ben paranoide denk ik..
iedereen kijken me zo'n blik..
die ik denk dat ze niks om me geven!
dit leven!
mijn hart vol littekens..
door mijn verlangens..
ik ben doodgewone griet..
met heel veel pijn en verdriet..
door pijn en verdriet gedreven..
ik wil nu even met de rust gelaten worden..
ik sta op de punt in te storten!
ik moet mezelf zien vergeven..
mijn hart doet zo zeer..
telkens, keer op keer..
steeds weer!
mijn hart kan amper aan..
mijn bestaan..
wat stelt dat nou voor?
ik kan niet door!
nu even niet..
te veel verdriet..
te veel pijn..
minder fijn..
mijn hart zit vol littekens........
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Maandag, juli 24, 2006 13:13 |
| Goed verwoord hoor. Ik steek ook even een sigaretje op. Knufje, Aquarel |
|
| M@rcel: | Maandag, juli 24, 2006 12:38 |
| iedereen een heeft zo zijn mindere dagen in het leven, maar het van je af schrijven is goed teken en het kan je de nodige opluchting geven. Een warme omarming en dikke knuffel M@rcel |
|
| lachebekje1988: | Maandag, juli 24, 2006 07:27 |
| Dit gedicht is goed zoals het is ik ben er voor je altijd jij mag ook wel eens een mindere dag hebben maar ik geef je een troostende knuffel lief | |
| Vincent1976: | Maandag, juli 24, 2006 04:31 |
| Sorry. Het leven is inderdaad nogal zwaar - het beste! x |
|
| Hendrika89: | Maandag, juli 24, 2006 01:54 |
| nou ja, dit gedicht is niet perfect..maar toch ik moest ff opluchten, van zich af te schrijven..he mensen ik ga nu even roken! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hendrika89 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||