9 mm
9 mm
9 mmop de tafel
kijken mij aan
laten mij denken
ff drukken en het is gedaan
9 mm
op de tafel lachen mij aan
laten mij denken
ff drukken en het is gedaan
met de zieke dingen
die
mij in de rolstoel dwingen
9 mm
op de tafel lachen mij aan
zeggen
druk maar en je voelt je fijn-
en de pijn zal niet meer zijn
9 mm
beloofen einde van het strijden
met all die enge dingen
die mij dagelijks begeleiden
9 mm
van het randje naar de poort
9 mm
het is een druk
en geen weg meer terug
9 mm
op de tafel
lachen mij niet meer aan-
want
ik zag het foto van mijn vriend staan....
Reacties op dit gedicht
| Nachzehrer: | Zondag, juli 30, 2006 18:42 |
| Prachtig... Het is een zeer ontroerend stukje tekst. Ik word er helemaal stil van... |
|
| mietjuh: | Maandag, juli 24, 2006 20:46 |
| heel mooi, ik denk dat iedereen dit gevoel wel kent gelukkig geven velen zich er niet aan over (eigenlijk zal niemand dat moeten doen!) | |
| sunset: | Maandag, juli 24, 2006 12:38 |
| Invoelende verwoording. En fictie of niet, ook ik vind het dikwijls: Genoeg. Maar tenslotte is leven gelukkig meer dan de pijn of het verdriet dat je voelt. Er is ook lachen en liefde. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| KozMOCie: | Maandag, juli 24, 2006 11:47 |
| Intens..But love concurs all!!! Liefs, | |
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Maandag, juli 24, 2006 11:14 |
| werkelijk fictie? indringend! namast, Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||