Meisje
Ze overschouwt de verte
haar dromen liggen verborgen
in een ochtend achter de heuvels
ze weert de obstakels
wil dansen als een ballerina
in het opkomende zonlicht
vervuld van ritme
schudt ze de onzekerheid
uit haar lijf
ze ademt jeugd
en wil beminnen in de toekomst
dan wordt de donkere jurk
een witte sluier van liefde.
Edith Oeyen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: edith oeyen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||