een roze kijk
met een bleekrode blik
ontwijkt men het zware,
een knik als het waren,
niet op zuiver zien gericht
men ervaart voor een periode
zekere gevoelens buiten proporties
handelt dan vaak ook manisch
verblind voor latere aardse geboden
dit opperste rose genot
wil ik mijzelf nimmer ontzeggen
het zou wellicht windeieren kunnen leggen
maar dat hoort bij het menselijk lot
Reacties op dit gedicht
| MizzTeaQ: | Dinsdag, juli 25, 2006 11:01 |
| En daar kan ik het geheel mee eens zijn , rose bril op en genieten! Liefs , |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, juli 25, 2006 09:42 |
| Warm! | |
| sunset: | Dinsdag, juli 25, 2006 09:20 |
| Jaaaaaaaaaaaaa ... heerlijk Hans. Liefs en een fijne verliefde dag, sunset (Ingo) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||