nooit is mijn leven meer hetzelfde.
nooit is mijn leven meer hetzelfde
alles veranderd en dat in één keer
ik zou willen dat het zoals vroeger was
want dit doet me echt zo zeer
wetend dat je hier nooit meer zal zijn
een traan over mijn wang
want de toekomst hoe gaat dat verder
alles maakt mij ongelooflijk bang
ik wil niet zonder jou verder gaan
maar moet nu op mijn eigen beentjes lopen
stapje voor stapje moet ik ze zetten
en moet telkens weer blijven hopen
en toch maakt alles het me zo moeilijk
telkens weer een tegenslag
jij die in één keer weg was bij mij
het maakt me allemaal zo van slag
nooit is mijn leven meer hetzelfde
want je was anders dan iedereen.
waar je gebleven bent ik zou het niet weten
maar ergens weet ik ik sta nooit alleen..
Reacties op dit gedicht
| tulpje: | Woensdag, juli 26, 2006 04:19 |
| ben het met reacties eens mooi verwoord en gevoelig liefs en knuffs je mamma mutsje |
|
| Zana : | Dinsdag, juli 25, 2006 18:38 |
| melancholisch en mooi geschreven sterkte! liefs zana |
|
| Hendrika89: | Dinsdag, juli 25, 2006 18:26 |
| heel herkenbaar.. het wordt nooit zoals vroeger, al zouden we wel willen.. heel mooi neergezet! Liefs |
|
| soulsister: | Dinsdag, juli 25, 2006 17:04 |
| heel mooi geschreven liefs |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Dinsdag, juli 25, 2006 16:17 |
| sterk invoelend verwoord; voor velen zal dit heel herkenbaar zijn liefs, namasté, Anneke |
|
