Plots wordt het zwart voor m’n ogen
En verpest ik weer de avond
Met m’n hoofd voorover gebogen
Val ik op de grond

Het bonkt in m’n hoofd
Gevoelloos lig ik op de grond
Ik had het zo beloofd
Je kust me op m’n mond

Ik doe m’n ogen open
Kijk recht in je gezicht
Zie tranen in je ogen
“Het spijt me, ik ben geschift”

Daar op het kastje tegen de wand
Ik sta op en loop er heen
Zo zwak dat ik weer op de grond land
Nu heb ik er nog geen

Krabbel snel weer overeind
Moet ze hebben, heb ze nodig
Je staat voor me en seint
Open m’n ogen en zie dat ik op bank lig

Jij zit naast me, kijkt bezorgd
Zie de tranen in je ogen
Daar heb ik weer voor gezorgd
Je komt dichter naar me toe gebogen

Hoor je praten, heel ver weg
Ik wil het wel horen
Maar weet niet wat je zegt
Zie dat je de pillen hebt weg gelegd

Paniek komt er in me op
Wil weg maar je houdt me tegen
Sla mezelf tegen m’n kop
Ingehouden woede, kan me niet bewegen

Je zegt dat ik rustig moet blijven
Anders komt het niet goed
Ik voel tranen naar boven drijven
Ik weet dat ik niet huilen moet

Kan het niet meer laten
En laat de tranen gaan
Je hebt het in de gaten
En drukt me tegen je aan

Ik zeg dat het me spijt
Volgens jou maakt het niet uit
“Je kunt alles bij me kwijt”
Zo zitten we nog een tijd, zonder geluid…