Het Aralgevoel.
Almachtig Aralmeer,
dat was je ooit...
Een blinkend bassin,
Een merveilleus meer.
Bron van zout, vissen, voedsel
voor vele volkeren.
Zij heten en heetten
Chorasmiërs, Sakarauken, Karakalpaken, Kazakken.
Vrijwel onbekend, onbemind, vergeten.
Je bent er nog
een beetje...
Zout zal van water winnen,
Droge dood zal lavend leven versmachten.
Gedoemd te verdwijnen,
wonder wordt herinnering.
Maar Aral,
Je bent daar niet alleen,
Er is al veel verloren en verdwenen...
Aral, symbool voor vergaan geluk.
dat was je ooit...
Een blinkend bassin,
Een merveilleus meer.
Bron van zout, vissen, voedsel
voor vele volkeren.
Zij heten en heetten
Chorasmiërs, Sakarauken, Karakalpaken, Kazakken.
Vrijwel onbekend, onbemind, vergeten.
Je bent er nog
een beetje...
Zout zal van water winnen,
Droge dood zal lavend leven versmachten.
Gedoemd te verdwijnen,
wonder wordt herinnering.
Maar Aral,
Je bent daar niet alleen,
Er is al veel verloren en verdwenen...
Aral, symbool voor vergaan geluk.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Woensdag, december 19, 2001 09:34 |
| Schrale troost voor dat meer, schamele troost voor alwie en alwat daar leeft. Mooi dat je er bij stilstaat, Hugo. |
|
| Sheena: | Dinsdag, december 18, 2001 23:43 |
| Overdonderd laat ik de waterval van woorden langs mijn gretig lezende ogen glijden ... machtig mooi laat ik me meesleuren, door de kleuren en beelden die je pen me zien laat .... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hugo Serwy | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2001 | ||
| Thema's: | ||