Met voorzichtige handen
Met voorzichtige handen
tasten wij allen naar tederheid
zoeken wij naar woorden
want soms zijn wij breekbaar als ijs.
gehuld in
een oase van vreugde
verkennen wij
de blauwe hoek van de nacht
die een ster verbergt
sprakeloos staan we dan
in een land vol rozen en dromen
wanneer novemberwind
als een schaduw
in de lucht hangt.
in het speelse najaarslicht
ben ik een vlinder
die naar voorjaar vraagt
de geur van bossen
doet me denken aan hen
die er niet meer zijn
ook zij krijgen van mij een groet.
Edith Oeyen
tasten wij allen naar tederheid
zoeken wij naar woorden
want soms zijn wij breekbaar als ijs.
gehuld in
een oase van vreugde
verkennen wij
de blauwe hoek van de nacht
die een ster verbergt
sprakeloos staan we dan
in een land vol rozen en dromen
wanneer novemberwind
als een schaduw
in de lucht hangt.
in het speelse najaarslicht
ben ik een vlinder
die naar voorjaar vraagt
de geur van bossen
doet me denken aan hen
die er niet meer zijn
ook zij krijgen van mij een groet.
Edith Oeyen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, juli 26, 2006 09:59 |
| Wohw. Stilmakend rakend mooi. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: edith oeyen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||