Steun
*°Steun°*
Zo jong als hij is,
vallen de problemen als
regen op hem...
En draagt hij de familie als,
een zware rugzak met zich mee...
Zijn toekomst is als,
de mist
waardoor je niet goed ziet...
Zijn vreugde is als,
de zon die langzaam ondergaat...
Wanneer zal hij zonnig zorgeloos zijn?
Wanneer zal hij zijn familie loslaten,
en zijn eigen leven gaan leiden?
Wanneer zal zijn toekomst opklaren, en weer zien?
Wanneer zal zijn vreugde weer opkomen,
en weer helder gaan stralen?
Ik zal hem steunen,
zoals een vriendin dat voor een vriend doet..
Reacties op dit gedicht
| *Emms*: | Woensdag, oktober 25, 2006 15:44 |
| ja meid.. zoveel vragen die zo moeilijk te beantwoorden zijn.. suc6 lieverd.. Kusjee |
|
| _Zonneschijn_: | Woensdag, juli 26, 2006 21:43 |
| Schitterend geschreven en lief van met jouw steun komt gaat het vast wat beter! Liefs |
|
| (rottig)appeltje: | Woensdag, juli 26, 2006 20:54 |
| prachtig, prachtig:) liefliefs appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stennie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||