halfslachtig
De minuten tikken als uren voorbij
mijn halfslachtige grappen raken niet meer
Parijs gezien en Antwerpen naderend
onze gespreksstof langzaam oprakend
wie was jij ook alweer?
En alles wat ik wilde, was slechts een jij
een ik, een wij, een 'alles voor ons samen'
alles wat ik wilde was slechts even
niet eens de eeuwigheid of hoe dan ook
beamen dat wij recht hadden te bestaan
En terwijl de schemer inzet, terwijl wij grenzen
overschrijden met de snelheid van het licht
nooit ben jij zo ver geweest dan dat jij nu
zo heel dicht naast mij zit
En alles wat ik wilde, was slechts een wij
een alpha, een omega, een 'moment suprème'
maar mijn sprong naar jouw hart en naar vrijheid
veranderde in een vrije val
toen ik je armen miste...
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Zaterdag, juli 29, 2006 23:59 |
wow... wow... en wow... need I say more? |
|
| moongirl1982: | Donderdag, juli 27, 2006 09:18 |
| krachtig omschreven hoe je het voelt.is ook heel teleurstellend om mee te maken, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||