bang
bang...
ik ben bang
bang om dood te gaan
bang om niet meer te bestaan
niet meer te zijn
het voelt alleen
met duizend vragen
dagelijks te dragen
soms
ben ik verdrietig
leven is
klein en nietig
als
je alleen wordt geleeft
door
je angst
als bosen droom beleeft
bang
voor anders zijn
eng
voelt niet fijn
bang
wat gebeurt er
met die die achterblijfen
zo veel angst
niet met woorden
te omschrijfen
als de moed
je verlaat
dan
zit je alleen met angst en kwaad
steds die eene vraag
warom
en een antwoord
die nooit komt
dagelijk leven met de dood
wie
geeft mij hoop?
soms
ben je er moe van
dan
wil je het liefst
meteen gaan
wil je niet meer lijden
wil je niet meer strijden
wil
je gewoon voorgoed
voor altijd gaan
weg
ver weg
van dit bestaan...
Reacties op dit gedicht
| KozMOCie: | Donderdag, juli 27, 2006 23:24 |
| Dolphie....Sterren stralen hoog in het heelal. Wakend over een ieder. Sturen zij dromen naar onze harten..dromen die bevrijden zou! | |
| Gert: | Donderdag, juli 27, 2006 21:43 |
| Laat je angst wat gaan en probeer te leven! Groet, Gert |
|
| Tinneke 1: | Donderdag, juli 27, 2006 08:52 |
| een kusje van troost en hoop voor jou x Tinneke x |
|
| sunset: | Donderdag, juli 27, 2006 07:08 |
| Angst was en is al altijd de slechtste raadgever. En, leven is eeuwig. Geloof mij maar. Tonend, delend verwoord. Liefs en knuf, sunset PS: Tip (Als ik mag) -je alleen wordt geleefD-; -als boZe droom beleefD-; - met die die achterblijVen-; -te omschrijVen-; -steEds die eene vraag-; -waArom-; -dAT nooit komt- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||