Ik weet niet waarom
maar ik voel me hulpeloos
met zieligheid en treurnis
tezamen in een doos
ik weet niet waarom
ik me zo eenzaam voel
verloren in wat stilte
op weg zonder één doel
ik weet niet waarom
ik maar blijf proberen
om toch handen te reiken
want zal ik het ooit leren?
Ik weet niet waarom
ik me één voel met de regen
hoewel die me enkel
tranen heeft gegeven
ik weet niet waarom
er geen woorden overblijven
enkel maar wat letters
die ik op dit blad zal schrijven
Ik weet niet waarom,
er rest een bittere lach
Ik zou willen weten waarom
ik geen liefde kennen mag