Net als een kaars,
die bandt en gelukkig is.
Zo heb jij mij hoop gegeven zodat ik helemaal weg van jou ben.
Maar die hoop die jij mij gegeven hebt wa niet echt.
Nu voel ik hou mijn hart stilletjes begint te huilen,
telkens ik bij jou ben.

Net als een kaars,
die kleiner en kleiner wordt.
Zo voel ik hoe ik diep vanbinnen stilletjes katpot ga van verdriet.
En hoe alleen ik mij voel.
Terwijl er zoveel vrienden bij mij zijn.

Net als een kaars,
die tenslotten uitgaat maar waar er toch nog een stuk van overblijft.
Zo weet ik dat ik jou moet vergeten.
Maar toch blijf ik nog steeds in ons geloven.
Want niets of niemand kan mijn liefde voor jou doven.