Jij zal me nooit.....
Laat me met rust,
dat schreeuwde Ik je toe in me hoofd
Ik ben me leven allang moe.
Ik vraag je,
om me te laten gaan..
Sorry,
maar ik weet je kan me niet alleen laten staan.
Je geeft om me,
meer dan ik zelf doe
Het doet je zeer,
als je me ziet met die rotzooi in m'n hoofd....
Ik verwonde mezelf
en ondernam pogingen tot zelfmoord.
Sorry,
maar ik weet ke schrijft me niet op als verloren vriendin
Je zal voor me vechten,
tot ik terug wil leven.
Het spijt me maar ik weet,
de dood,
zal je en wil je me niet geven!!
maar dan snap ik niet waarom twijfel ik zo......waarom vraag ik me elke dag of ik zal blijven met zo vriend als jou....
Reacties op dit gedicht
| insomnia: | Woensdag, december 19, 2001 13:11 |
| als je zo'n goeie vriend hebt, besef dan eens dat zoveel mensen het slechter hebben... Als jij weg gaat sterft een deel van je vriend... -x- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alatariel elanesse | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2001 | ||
| Thema's: | ||