Stof van stilte
Het vuil lag al te rotten
ergens achter een klein deurtje
Nu heb ik de moed gevonden
om het buiten te zetten
Een oud verdriet uit mijn huis
en weg is dat rotte geurtje
dat we soms nog ruiken konden
tijdens een korte kijk op vroeger
En weg is de stof van stilte
die mijn schaduw vast hield
en mij als een paal vastzette
in wild stromend water
Weg is ook de storing in mij
Voeldend als een spijker in mijn hoofd,
een spin die loopt over mijn teen,
of een eindeloze kater
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Sander Kunst | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||