verdwijn
ik verdwijn,
in het diepst van mijn ziel.
als zeep,
glijd ik verder.
ik nestel mij,
in mijn gebroken hart.
kruip weg onder,
een huid vol leed.
verdriet vult mijn ogen,
tranen om niets.
ik speel een spelletje,
en vind de duister plekjes.
in het diepst van mijn ziel.
als zeep,
glijd ik verder.
ik nestel mij,
in mijn gebroken hart.
kruip weg onder,
een huid vol leed.
verdriet vult mijn ogen,
tranen om niets.
ik speel een spelletje,
en vind de duister plekjes.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Zaterdag, september 14, 2002 20:34 |
| Aan elke lange tunnel komt uiteindelijk een einde, en aan het einde zal je terug een lichtje zien dat je zal wegleiden uit het donker, kusje jenne |
|
| Duveltje: | Woensdag, december 19, 2001 20:21 |
| er zal ergens wel een gaatje met licht zijn.... zoek die op en ga dan verder heel veel sterkte liefs Duveltje |
|
| arie: | Woensdag, december 19, 2001 16:10 |
| Kruip niet terug in het duister. Een terugblik mag, maar hou je niet krampachtig aan het verleden vast..... Blijf vooruit kijken he.. liefs, arie |
|
| Huting: | Woensdag, december 19, 2001 13:45 |
| Weg met die donkere gedachten Linda in deze tijd van licht schijnt er ook een lichtje voor jou... Liefs, Doortje |
|
| Frummeltje: | Woensdag, december 19, 2001 13:04 |
| Niet te lang bij jezelf naar binnen blijven kijken... Liefs frummeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2001 | ||
| Thema's: | ||