gevangen
Ik voel me gevangen in een web van verdriet,
ik wil het niet uiten en dat niemand het ziet.
Mijn hart dat krimpt samen,een brok in mijn keel,
ik probeer het te dragen maar het wordt me soms even teveel.
Het liefst zou ik huilen dus mijn hart gaat op slot,
want zou ik het uiten dan ga ik kapot.....
ik wil het niet uiten en dat niemand het ziet.
Mijn hart dat krimpt samen,een brok in mijn keel,
ik probeer het te dragen maar het wordt me soms even teveel.
Het liefst zou ik huilen dus mijn hart gaat op slot,
want zou ik het uiten dan ga ik kapot.....
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: zoef | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||