Volg me maar
Ik heel je wonden
In het ochtendgloren
Ik reik je m'n handen
Vol van vertrouwen
Sluit je ogen
Volg me maar
Wees niet bang
Ik ben niet haar
Moeilijke tijden
Een groot zwart gat
Je moet me niet mijden
Ik ben het maar
En als je me volgt
Komt alles goed
Zolang je maar weg bent
Van haar 'goed' gemoed.
In het ochtendgloren
Ik reik je m'n handen
Vol van vertrouwen
Sluit je ogen
Volg me maar
Wees niet bang
Ik ben niet haar
Moeilijke tijden
Een groot zwart gat
Je moet me niet mijden
Ik ben het maar
En als je me volgt
Komt alles goed
Zolang je maar weg bent
Van haar 'goed' gemoed.
Reacties op dit gedicht
| Xanthippe: | Vrijdag, maart 29, 2002 08:56 |
| heel mooi ! had ik maar zo iemand om te volgen... |
|
| lancelot: | Donderdag, januari 03, 2002 20:31 |
| dees is mn 1e nederlandstalig gedichtje.klinkt wel raar want ben gewoon int engels te schrijve.tis nog tamelijk goe gelukt xje, lana. |
|
| nadia: | Vrijdag, december 21, 2001 20:39 |
| Mooi hoor! Liefs, Nadia | |
| Sheena: | Woensdag, december 19, 2001 21:26 |
| Lief, ik hoop dat hij zijn ogen open doet voor dit mooi gebaar .... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lancelot | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2001 | ||
| Thema's: | ||